یک آسیب‌شناس گفت: ناامنی زنان در معابر صرفا شامل مزاحمت‌های کلامی نمی‌شود و خلوتی کوچه، تجمع معتادان و نبود روشنایی کافی، عواملی هستند که فضا را برای زنان ناامن می‌کند. در این بین برای بهبود شرایط، اغلب، همه نگاه‌ها به سمت شهرداری است
اعتمادآنلاین| تهران مثل اغلب کلانشهرهای دنیا، همه‌‌چیز را یکجا در خود دارد؛ هم مثبت‌‌ها و هم منفی‌ها را. بزرگ‌بودن شهر از یک‌سو و جمع‌شدن طیف‌های مختلفی از افراد با رفتارها و فرهنگ‌های متفاوت از سوی دیگر، باعث می‌شود که چنین شاخصه‌‌ای در کلانشهرها دیده شود. مثل موضوع امنیت در محله‌های پایتخت ایران. آنچنان که اگرچه یک محله امنیت بالایی دارد اما محله‌ای در نقطه‌ای دیگر از شهر، انواع ناامنی را در خود جای داده است. البته که به قول مجید ابهری، آسیب‌شناس و رفتارشناس‌اجتماعی، امنیت یک موضوع نسبی است و به‌طور قطع به یقین نمی‌توان گفت مثلا محله‌ای امنیتش پایین یا بالاست.
به گزارش همشهری، او می‌گوید: «ممکن است در بالای شهر چند حادثه دلخراش برای شهروندان از سوی خلافکاران رخ دهد که نمونه‌اش در پایین‌شهر کمتر اتفاق بیفتد. اما با این حال، می‌توان گفت که برخی محله‌ها جرم‌خیزتر هستند.»
ابهری در پاسخ به اینکه چرا یک محله جرم‌خیز می‌شود؟ می‌گوید: «یکی از دلایل اصلی به مردمی که در محله سکونت دارند و فرهنگ غالب آنجا برمی‌گردد. مثلا در محله‌ای که شهروندانش اصالت دارند و قدیمی‌ها همچنان ساکن هستند، میزان جرم پایین‌تر است و امنیت بالاتر. در واقع این موضوع را می‌توان به حس تعلق به محله هم ارتباط داد. جایی که رضایت از محله به‌خاطر ماندگاری همسایه‌های قدیمی و امکانات موجود بیشتر است، گلایه‌ها از ناامنی نیز به‌خصوص از طرف زنان کمتر صورت می‌گیرد.»
صحبت‌های ابهری در حالی است که برخی معتقدند همین که زن باشی کافی است تا با مشکلات ناامنی در همه جای شهر مواجه شد. به‌ویژه اگر هوا تاریک شود و عابر دیگری هم در آنجا نباشد، احساس ترس و اضطراب در بانوان دوچندان می‌شود؛ حسی که با از بین بردن عناصر خاصی مثل نقاط تاریک و مخفی و در عوض افزایش روشنایی کم‌رنگ‌تر خواهد شد.
نکته اینجاست که ناامنی زنان در معابر صرفا شامل مزاحمت‌های کلامی نمی‌شود و خلوتی کوچه، تجمع معتادان و نبود روشنایی کافی، عواملی هستند که فضا را برای زنان ناامن می‌کند. در این بین برای بهبود شرایط، اغلب، همه نگاه‌ها به سمت شهرداری است؛ درصورتی که تامین امنیت به‌عهده نیروی انتظامی است و صرفا احساس امنیت را از منظر فرهنگی و اجتماعی، شهرداری می‌تواند مرتفع کند. در حالی که برخی از محله‌های جنوب شهر تهران به معضلات ناامنی برای زنان معروف‌تر هستند اما در شمالی‌ترین خیابان‌ها نیز مشابه این مسائل در جریان است.
با همه این تف
اسیر محلات نواب، هرندی و شوش به‌دلیل تجمع معتادان، نبود روشنایی کافی، دزدی و کیف‌قاپی، در ذهن عموم معابر ناامن‌تری جا افتاده‌اند. به همین‌خاطر مدیریت شهری، طی ۲سال گذشته با تمرکز روی چند محله مناطق مرکزی، سعی کرده تا ابتدا عواملی را که باعث کاهش امنیت برای زنان می‌شود، پیدا کرده و سپس به رفع این عوامل و ارتقای سطح امنیت محله اقدام کند. در این راستا برای فاز نخست محله‌های نواب، هرندی و شوش انتخاب شدند.حالا خبر می‌رسد که فاز دوم برای بررسی نتایج اقدامات صورت‌گرفته، آغاز شده است. از سوی دیگر، زهرا نژادبهرام، عضو هیأت رئیسه شورای شهر تهران تأکید می‌کند که خود زنان نیز برای معرفی محدوده‌های ناایمن باید فعال‌تر شوند. او که پایه‌گذار طرح‌های افزایش ایمنی زنان در شهر طی این دوره مدیریت شهری بوده است، می‌گوید: «کد۴ سامانه۱۳۷ برای همین موضوع راه‌اندازی شده؛ چراکه به موضوع امنیت زنان اختصاص یافته و همانطور که شهروندان می‌توانند طی تماس با این سامانه مشکلات شهری را اعلام کنند، می‌توانند وجود ناامنی در هر قسمت از شهر را هم ثبت کنند؛ شهرداری تا حد ممکن برای رفع اشکالاتی که موجب بروز احساس ناامنی در زنان می‌شود، ازجمله محصور‌کردن فضاهای بی‌دفاع، رفع تاریکی در پارک‌ها یا معابری که در اختیار شهرداری است، اقدام می‌کند.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر